Najwyraźniej Niderbłonia były kiedyś polem intensywnych działań magicznych, a ich przyszłość dla farmakopei świata badana jest przez profesora Rincewinda z Niewidocznego Uniwersytetu. W krótkim komunikacie ów profesor poinformował, że sok wyciśnięty z drobnych żółtych kwiatków wywołuje u pacjenta pewność trwającą do piętnastu minut. Czego ta pewność dotyczy, trudno dokładnie określić, ale wydaje się, że przez ten krótki czas pacjent jest absolutnie pewien wszystkiego. Dalsze badania pozwoliły stwierdzić, że soki pływającego hiacyntu niosą absolutną niepewność na mniej więcej pół godziny. Filozofowie są bardzo zainteresowani możliwym wykorzystaniem tych mikstur, trwają też poszukiwania rośliny, która łączy cechy obu powyższych; byłaby niezwykle użyteczna dla teologów.
– Pratchett Terry, Para w ruch
Roślina, kwiat znany także z historii kultury.
Po grecku nazwa hiacyntu brzmi hyakinthos, po łacinie to hyacinthus.
Według mitologii greckiej kwiat hiacyntu miał powstać z krwi umierającego Hiacynta. Zrozpaczony po stracie kochanka bóg Apollo przemienił go po śmierci w kwiat.
Zgodnie z tym mitem na kwiecie hiacynta można dopatrzyć się pierwszej litery jego imienia Y bądź okrzyku bólu, po grecku ai.
Kwiaty te rosły na łące z której została porwana przez Hadesa Persefona. Obok krokusów i lotosów zaścielały także łoże Hery i Zeusa na górze Ida, gdy bogini, przychylna Achajom, próbowała odciągnąć jego uwagę od toczącej się wojny i posłużyła się w tym celu pasem Afrodyty, który sprowadził pożądanie na Zeusa. Związki hiacynta z miłością rysują się także w wierze w to iż spożycie sproszkowanych kwiatów hiacyntu sprzyja pozyskaniu sprawności seksualnej. Kwiat, który wiosną wyrasta z ziemi i barwą przypomina krew mógł kojarzyć się ze śmiercią i odrodzeniem i nim powiązany został z Hiacyntem z mitologii greckiej, był symbolem bóstwa wegetacji, bóstwa umierającej i odradzającej się przyrody. Kult ten miałby swoje początki w religii egejskiej.
Literatura:
- Macioti M. I., Mity i magie ziół, Kraków 2006.
- Lurker M., Przesłanie symboli w mitach, kulturach i religiach, Warszawa 2011.
- Stankiewicz L., Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 2008.
- Grimal P., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 1997.
- Graves R., Mity greckie, Kraków 2009.
- Kubiak Z., Mitologia grecka, Warszawa 1997.
- Nozedar A., Signs and Symbols Sourcebook. An A to Z compendium of over 1000 designs, New York 2010.
- Cunningham S., Cunningham’s Encyclopedia of magical herbs, St. Paul, Minn. 2000.
- Iwicka R., Użycie roślin w telewizyjnych serialach fantastycznych, [w:] „Maska. Roślina”, nr. 27/2015.
Źródło ilustracji:
- Vrtni hijacint (Hyacínthus orientális), [w:] Cilenšek M., Naše škodljive rastline, 1892.
